ماه باش
هر چند ستاره ای نیست، اما چراغ شب شد
…مهتاب، بازتاب آفتاب است

خوش به آن گُل زِ هفت باغ که تو گلچین شدی
همچو مرغی به سی و نون به هفت سین شدی

بِذار خانه، ستون در خون نباشد
که آواره ی دیروز، حال ویرانگر نباشد
اگر چرخِ زمانه حُکم کرد این چرخِ باطل
بِذار یک بار که یک مظلوم، ظالم تر نباشد

نور بُدی، نار شدی
در جان که صد اَنوار شدی
ابر بُدی، آب شدی
…. هم بیداری و هم خواب شدی

گفتند که چاره ی سنگ
صنّار به سنگ تراش است
گفتم که صبر! تو بینی
صبرم خودِ تلاش است

گفتنش نورا که زیبایی
بده از یار نشان، نامی، نگاهی
گفت چو موسی را به سین آیی
بگو یاهی، شِنو زان مو سیاهی

زِ کدام فیروزه ای؟
سبزه ای، آبی سوار؟
یا که آبی سبزوار؟

هَم رَه و حامیِ هم، میشود این سال نو
واسه آزادیِ من، واسه آبادیِ تو